De helden gaan met de roodmarmeren wenteltrap naar de third floor. Daar aangekomen bewonderen ze een harnas dat tegen een muur aan staat, Dichterbij gekomen, komt het harnas tot leven (animated armor) en valt hen aan. Met veel pijn en moeite lukt het hen om het tot leven gekomen harnas te verslaan.

In de hal van deze third floor zijn de muren ook met eikenhouten panelen bekleed en is het bewerkt tot een mozaïek van bomen en vallende blaadjes en daartussen kruipen allerlei beestjes.

Ze lopen als eerste naar een ruimte wat de badkamer blijkt te zijn, hier vinden ze niets bijzonders. Daarna lopen ze naar een bezemkast, Daarbinnen worden ze aangevallen door een vliegende bezem (broom of animated attack). WIE? heeft het er maar lastig mee. Uiteindelijk wil de bezem wegvliegen, maar door een opportunity attack wordt het alsnog gedood.

Daarna lopen de helden naar een grote kamer, de slaapkamer van de nursemaid. Hier zien ze vooralsnog niets bijzonders. Ze gaan een kleinere kamer binnen de grote kamer naar binnen. Daar staat een wiegje met een zwarten vitrage eromheen. Maar ook zweeft er een specter rond. Er begint wederom een gevecht, en ook hier een opportunity attack welke succesvol is. De helden denken dat de scepter een geest is van de nursemaid zelf.

BEGIN VAN DE CAMPAIGN CURSE OF STRAHD

HERBERG

De helden Kilmor, Rhogor an Rhogar verblijven in een onbekend dorpje ergens in de wildernis in een herberg. Ze zitten met zijn drieën aan één tafel tussen de overige gasten van de herberg. Het is er rumoerig, gezellig en druk. Mensen drinken en eten en er wordt veel gelachen.

De deur van de herberg gaat open en er stapt een weelderig kleurrijk geklede man binnen. Het is gelijk stil in de herberg. De man loopt verder de ruimte binnen en bij elke stap hoor je gerinkel, muntgeld in de zakken van deze vreemde man. Hij stopt bij de tafel van de drie helden en wijdbeens met zijn handen over elkaar kijkt hij elk van hen aan. en begint zijn verhaal.

Hij is gestuurd om een boodschap in de vorm van een brief te overhandigen aan hen. Het is van zijn meester en hij zegt dat zijn meester hulp nodig heeft. Als de helden enig eer hebben, stemmen ze toe om te helpen. Maar dan moeten ze morgenochtend wel meteen richting het westen vertrekken, het is een lange reis van vijf uur en dat kun je maar beter overdag doen, dan dat je uiteindelijk in de avond loopt door Svalich Woods. Na dit gezegd te hebben, draait de vreemde man zich om, loopt naar de bar en bestelt drinken voor iedereen in de herberg. Hij gooit vervolgens een zakje vol met goud op de toonbank en loopt vervolgens de herberg uit.

Het is nog even stil en vervolgens komt de herberg weer tot leven.

De helden zijn verbaasd, pakken de brief en beginnen te lezen:

Hail to thee of might and valor.

I, a lowly servant of Barovia, send honor to thee. We plead for thy so desperately needed assistance.

The love of my life, Ireena Kolyana, has been afflicted by an evil so deadly that even the good people of our village cannot protect her. She languishes from her wound, and I would have her saved from this menace.

There is much wealth in this community. I offer all that might be had to thee and thy fellows if thou shalt but answer my desperate plea.

Come quickly, for her time is at hand! All that I have shall be thine!

Kolyan Indirovich Burgomaster

Rhogor (?) loopt nog snel naar buiten om een paar vragen te stellen aan de vreemde man. WAT OOK AL WEER?

OP PAD DOOR HET BOS

De helden besluiten om op het verzoek in te gaan, Ze slapen die nacht in de herberg en vertrekken vroeg in de ochtend richting het westen. Het is die ochtend mistig en hoe verder ze lopen op het pad door het bos heen, hoe mistiger het wordt. Op een gegeven moment kunnen ze nauwelijks een meter vooruit kijken. De helden voelen zich ineens ook anders, vreemd. Of de wereld ineens is veranderd...

Ze volgen verder het pad en merken dat de mist weer wat dunner wordt en kunnen ze weer ver voor zich uit kijken. Maar naast beide kanten van het pad is het een en al bomen. En daar doorheen is het nog steeds mistig. In de verte tussen twee grote heuvels die vlakbij elkaar liggen, zien ze een twintig meter hoge muur die beide heuvels met elkaar verbinden. In het midden zijn twee gigantisch grote poorten van ijzeren stangen. Naast beide poorten staan van steen gebeeldhouwd twee standbeelden van mensen. De hoofden ervan liggen op de grond.

De helden besluiten om naar de poort te gaan. Terwijl ze dichterbij komen, gaat de poort vanzelf open. Enigszins wantrouwend gaan ze erdoorheen en al snel sluit de poort zich achter hen. Ze kunnen niet meer terug...

Ze lopen verder op het pad. Na verloop van tijd ruikt Rhogor een vieze en rottende geur en hij besluit deze te volgen. De helden gaan van het pad af en lopen een klein stukje het bos in en zien al snel het rottende lichaam van een man. Zijn kleren zijn helemaal modderig en je ziet duidelijk de sporen van klauwen die de kleren en het lichaam aan stukken heeft gereten. Ook is duidelijk dat vogels zich te goed hebben gedaan aan het lichaam. Hij ligt duidelijk hier al een paar dagen. In zijn ene hand heeft hij een envelop vast.

Een van de helden pakt de envelop, maakt hem open en haalt er een brief uit met de volgende tekst:

Hail thee of might and valor:

I, the Burgomaster of Barovia, send you honor—with despair.

My adopted daughter, the fair Ireena Kolyana, has been these past nights bitten by a vampyr. For over four hundred years, this creature has drained the life blood of my people. Now, my dear Ireena languishes and dies from an unholy wound caused by this vile beast. He has become too powerful to conquer.

So I say to you, give us up for dead and encircle this land with the symbols of good. Let holy men call upon their power that the devil may be contained within the walls of weeping Barovia. Leave our sorrows to our graves, and save the world from this evil fate of ours.

There is much wealth entrapped in this community. Return for your reward after we are all departed for a better life.

Kolyan Indirovich Burgomaster

Nadat een ieder de brief heeft gelezen en niet goed weten wat ze ervan moeten vinden, horen ze het gehuil van één wolf. Ze kijken om zich heen, maar zien niets. Ze houden hun wapens gereed en lopen wat rond. Maar hoe langer ze daar van het pad af en in het bos blijven, hoe meer wolven ze horen. Al rennend gaan ze terug naar het pad en merken dat het wolvengehuil stopt. Ze lopen maar snel door.

Het pad leidt hen uiteindelijk het bos uit en ze lopen nu door een grote vlakte. Links in de verte zien ze een brede rivier stromen en een paar mijl verderop de rivier zien ze een brug eroverheen. Daarnaast ligt er een dorp. Ze lopen nu daar naar toe.

HET DORP

In het dorp aangekomen, merken ze dat heel veel huizen dichtgetimmerd zijn en er nergens een teken van leven is. Totdat er het geluid is van iemand die zachtjes aan het huilen is. Ze gaan ernaar toe en zien een klein jongetje zich een beetje verbergend achter een wat groter meisje. Hij is diegene die aan het huilen is. Het meisje troost het jongetje. De helden vragen wat er aan de hand is en zij antwoordt dat er een monster is in haar huis. Hun ouders hebben het monster in de kelder opgesloten . En dat de baby Walter nog op de derde verdieping is. Het meisje heet Rose, het jongetje Thorn.

De helden overleggen wat ze gaan doen. Uiteindelijk blijft Kilmor bij de twee kinderen en gaan Rhogor en Rhogar naar het huis toe. Maar al snel wordt de mist weer dikker en dikker en krijgt Kilmor er last van. Hij loopt snel met de twee kinderen ook naar het huis.

Uiteindelijk besluiten ze het huis in te gaan en laten de twee kinderen buiten voor de deur achter. Maar al gauw zijn die er niet meer.....

HET HUIS

Door het ijzeren hek van het portaal, gaan ze het huis binnen en komen terecht in de foyer. Hier aan de muur zien ze o.a. een schild hangen met daarop een soort familiewapen in de vorm van een gouden windmolen in een rood veld. Daarnaast twee statige portretten van verder onbekende personen.

HET HUIS - FIRST FLOOR

Ze lopen door twee grote eikendeuren heen en zijn dan nu in een grote hal met een zwarte marmeren open haard aan de linkerkant en aan de rechterkant een zeer grote wenteltrap van rood marmer. Boven de haard hangt een longsword met op het handvat ook een windmolen. De muren zijn betimmerd met houten platen die versierd zijn met afbeeldingen van bomen, nymphen, wijnranken en het ziet er zo op het eerste oog heel mooi en landelijk uit.

De helden onderzoeken de hele begane grond en komen de volgende zaken tegen:

• in de kamer aan de voorkant van het huis, lukt het na veel moeite om een kast te openen dat vol zit met wapens:

  • It holds a heavy crossbow,

  • a light crossbow,

  • a hand crossbow,

  • 20 bolts for each weapon.

Een andere kast was al open en heeft een deck of playing cards en diverse wijnglazzen

Er is ook een keuken op de begane grond met allerlei keukenspullen, een voorraadkamer met eten en een smalle dumbwaiter dat door middel van een touw naar boven en beneden gehaald kan worden. Het is te smal voor de helden om erin te passen. Achterin het huis is een eetkamer

HET HUIS - SECOND FLOOR

De helden nemen de rood marmeren trap naar de eerste verdieping. Daar aangekomen, staan ze wederom in een centrale hal met een open haard. Boven de haard hangt een portret van een gezin: een vader en een moeder, twee kinderen en een baby in de handen van de vader. De moeder kijkt er bozig naar. De kinderen op het schilderij zijn Rose en Thorn.

In de ruimte staan ook vier harnassen, met elk een speer en een helm met vizier. De helm is in de vorm van een wolfshoofd. De rood marmeren wenteltrap loopt door naar een tweede verdieping.

De helden besluiten de eerste verdieping te verkennen.

Een van de ruimtes is blijkbaar de kamer voor de bedienden van het huis. Twee bedden met matrassen van stro en voor elk bed een lege opslagkist. Er is een aparte kleine ruimte in de kamer dat fungeert als kledingkast. Er hangen diverse bediendenkleding in. De kamer is boven de keuken op de begane grond. De dumbwaiter komt hierlangs. Er hangt een trekbel naast de dumbwaiter.

Op de eerste verdieping is er ook een bibliotheek kamer met de volgende spullen op een bureau:

• an oil lamp,

• a jar of ink,

• a quill pen,

• a tinderbox,

• a letter kit containing a red wax candle,

• four blank sheets of parchment,

• a wooden seal bearing the Durst family's insignia (a windmill).

Het laatje van het bureau bevat een ijzeren sleutel. Deze nemen de helden mee.

Na bestudering van de boekenkasten, vinden de helden een aparte boek en door die te bewegen, opent zich een geheime deur naar een veel kleinere ruimte met weer heel veel boeken. Na bestudering van de boeken is het Kilmor duidelijk dat hierin allerlei rituelen en spreuken staan beschreven die nergens op slaan. Ze zijn van een cult genaamd the Priests of Osybus. In de ruimte staat ergens in een hoek een grote houten kist en steekt er een skelet uit. Nadere bestudering is het iemand van lang geleden met drie dartpijlen in zijn lichaam. Het lijkt erop dat deze persoon bij het openen van de kist een mechanisme heeft geactiveerd waardoor hij die drie dartpijlen in zijn lichaam kreeg en vervolgens stierf.

In de linkerhand van het skelet ligt een brief:

My most pathetic servant,

I am not a messiah sent to you by the Dark Powers of this land. I have not come to lead you on a path to immortality. However many souls you have bled on your hidden altar, however many visitors you have tortured in your dungeon, know that you are not the ones who brought me to this beautiful land. You are but worms writhing in my earth.

You say that you are cursed, your fortunes spent. You abandoned love for madness, took solace in the bosom of another woman, and sired a stillborn son. Cursed by darkness? Of that I have no doubt. Save you from your wretchedness? I think not. I much prefer you as you are.

Your dread lord and master,

Strahd von Zarovich

De houten kist bevat verder de volgende spullen:

• three blank books with black leather covers (worth 25 gp each),

• three spell scrolls (bless, protection from poison, and spiritual weapon),

• the deed to the house,

• the deed to a windmill,

• a signed will. The will is signed by Gustav and Elisabeth Durst and bequeathes the house, the windmill, and all other family property to Rosavalda and Thornboldt Durst in the event of their parents' deaths

EINDE SESSIE 1